Кондaкъ ‹

Сп7сти2 хотsщи лю1ди сво‰ t ѕHлъ мн0гихъ, даровaла є3си2 їкHну твою2, вLчице, слэпhмъ въ прозрёніе, хромhмъ въ хождeніе, разслaбленнымъ въ востaніе, бэснyющимсz въ и3сцэлeніе, г0рдымъ въ смирeніе, нераскazннымъ въ покаsніе, всёмъ коег0ждо недyга и3сцэлeніе, ѕHлъ и3 ск0рбей, и3 болёзней tгнaніе, грaдwвъ ўтверждeніе, земли2 плодон0сіе, за нsже никт0же t земнор0дныхъ возм0жетъ восхвали1ти тS по достоsнію, по вели1честву ми1лости твоеS къ р0ду чlвёческому. Мh же, люб0вію понуждaеми, дерзaемъ взывaти бGу, ўсынови1вшему нaсъ тебЁ при2 кrтэ своeмъ и3 даровaвшему нaмъ таковyю путеводи1тельницу на нб7о: Ґллилyіа.